Нэгатыўныя флюіды авалодалі паветрам, І гадзіньнік штохвіліны запавольвае свой крок. А ад межаў небясьпекі аддаляюць кілямэтры – Зноўку па зьнішчэньні Эга пачынаецца ўрок. Глябалісцкія памкненьні пры лякальнасьці прасторы Робяць ціск на ідэнтычнасьць вагай больш за ртутны слуп. Стане тут нічым каштоўнасьць стагадовай распрацоўкі – Забіе яе імгненны доказ тэзы, што ты крут. Распачнецца панаваньне шэрагаў калехтывізму, Нібы выпітых бутэлек, што бязь зьмесьціва ўнутры. Стане прахвэсыйнай дзейнасьць па праявах вандалізму Тым, хто нейкім чынам мае менш усьмешак на твары. Ідэнтычнасьць ёсьць ахвярай, ды бясьследна не зьнікае, Толькі робіцца нябачнай і хаваецца ўнутры. Як прыступкай больш высокай распачнецца новы ўзровень, Ідэнтычнасьць ажывае і ўзьлятае дагары.